NIEUWS ARCHIEF  -  2012

• Jaaroverzicht 2012 - link

• Project Florida - link

• Nederlands Kampioen in Almere! - link

• New York - link

• 3e plaats Ironman 70.3 Antwerpen - link

• Het verhaal van de val in Stein - link

• 3e plaats in Ironman Lanzarote - link

• Het Fuerte avontuur - link

• 2e plaats in Sprint Duathlon Meaux - link

• Alweer dik 2 maanden verder - link

• Eiland hoppen in december - link

Jaaroverzicht 2012 - 1 december 2012

Het jaar is alweer bijna ten einde. De laatste wedstrijd is geweest en de plannen voor volgend seizoen zijn al weer bijna rond. Het was een jaar met successen maar ook met tegenslagen (vaak ook domme pech). In onderstaande link is te lezen wat ik dit jaar zoal heb meegemaakt. Daarnaast wil ik al mijn sponsoren ontzettend bedanken dat zij mij in staat stellen om mijn sport op deze manier te bedrijven. Ik maak dan ook nog even van de gelegenheid gebruik om ze kort bij naam te noemen: Sabic, Isaac, Xendurance, SLS3, Sailfish, Schwalbe, Ron for run, Born, TAO, Fizik, Suunto en C-bear.

Ik ben een weekje geleden ontwaakt uit mijn korte winterslaap en ben langzaam de training weer aan het oppakken. Dat is wel weer even wennen na 3 weken bijna niks doen. Toch geeft het een heerlijk gevoel om weer lekker te bewegen en jezelf weer naar een hoger niveau proberen te trainen! Binnenkort volgt het programma voor volgend jaar!

Rechts: Cover Triathlonsport Okt 2012, foto Christie Brouwer. Samen met collega-Nederlands Kampioen Dirk Wijnalda op het loopparcours in Almere.

link: Sportief Jaaroverzicht 2012  - top

Project Florida - 10 november 2012

De laatste wedstrijd van dit seizoen vond op 3 november plaats. Ik had samen met Rob een mooi traject bedacht om op deze dag in topvorm aan de start te verschijnen. Mijn herstel van Almere was goed gelopen en ik zat alweer prima in mijn ritme. De reis naar de VS begon eind september.

Op 27 september vloog ik via een tussenstop in Atlanta naar Phoenix in Arizona. Ik heb me een kleine drie weken voorbereid op 2100 meter hoogte in Flagstaff. De eerste week was ik nog alleen, maar daarna kwamen Mirjam Weerd en Heidi Jesberger. We hebben er een geweldige tijd gehad samen en hebben erg goed kunnen trainen. Mede dankzij deze meiden heb ik het plezier in de trainingen weer helemaal terug gevonden (wat ik dit jaar wel eens kwijt was). Ik vond het zelfs jammer dat ik hen 17 oktober weer ging verlaten. De reis vervolgde zich naar Orlando in Florida. Daar verbleef ik 5 dagen bij het AAT tricamp centrum van John Hovius. Een geweldige plek om te trainen! In dat weekend heb ik mee gedaan aan de Intermediate Distance van de Great Floridian Triathlon. Deze wedstrijd ging over 2 km zwemmen, 60 km fietsen en 15 km lopen. Een mooie afstand voor een trainingswedstrijd op tempo: niet te lang, niet te kort. We hadden het zo gepland dat de wedstrijd viel op de derde dag dat ik van hoogte afkwam. En dat kon ik wel merken! Ik voelde me die dag erg goed en sterk. Het resultaat was een derde plaats overall (er finishte dus maar 2 mannen voor mij), ondanks het feit dat ik niet echt voluit ging. Twee dagen na deze wedstrijd heb ik me naar Panama City Beach verplaatst. 

Er waren nu nog een kleine twee weken over om de puntjes op de i te zetten voor de Ironman van Florida. In deze tijd begon ik me steeds moeier te voelen. Dit kon een dipje zijn na de hoogte training of ik was gewoon moe van het trainen. Ik was dan ook blij dat eindelijk de taper week begon. Ik raakte beter uitgerust en had veel zin om te gaan racen. Het beloofde een mooie spannende wedstrijd te worden.

En dan race day. Er stonden behoorlijk wat golfjes in de oceaan. Ik heb nog even ingezwommen, maar daar werd ik niet heel blij van. Om 10 voor 7 klonk voor ons eindelijk het startschot. We vertrokken 5 minuten na de mannelijke professionals. Helaas had ik weer eens de verkeerde voeten gekozen. Al snel merkte ik dat we niet in een rechte lijn aan het zwemmen waren en heb ik zelf het initiatief genomen. Dit betekende dat ik het hele zwemonderdeel 2 dames in mijn voeten had, die het leuk vonden om daar ook regelmatig op te slaan :-). Naar mijn idee ging het zwemmen erg slecht, maar gelukkig hadden de meeste dames een langzamere zwemtijd dan normaal door de omstandigheden. Mijn achterstand was dus niet veel anders dan normaal. Het fietsen ging wel goed. De condities waren perfect, weinig wind en een nagenoeg vlak parcours met weinig bochten. En voor de eerste keer onder de 4 uur en 50 minuten gefietst. Toen ik van de fiets kwam was ik nog redelijk fris en had wel zin om een marathon te knallen. Maar wat er aan de hand was weet ik niet, ik kon gewoon geen ritme vinden. De power was uit de benen en de snelheid was veel te langzaam. Er was na het fietsen nog veel mogelijk, maar dan moet je zelf wel hard kunnen lopen. En dat lukte niet. Ik ben dan ook erg teleurgesteld met het resultaat. Er is nu niks meer aan te doen. Gelukkig heb ik nog wel kunnen genieten van de wedstrijd. Het gevoel na de wedstrijd is niet fijn. Nu, een paar dagen erna baal ik nog steeds, maar dat zal wel weer slijten. 

Ik heb nu eerst 3 weken rust. Even niet met de sport bezig zijn en andere leuke dingen doen. We wonen tenslotte maar voor een korte tijd in Frankrijk en dan moet je het land natuurlijk wel een beetje leren kennen. Daarnaast stiekem al weer een beetje nadenken over de plannen voor volgend jaar. Ik hou jullie op de hoogte!

link: www.ironmanflorida.com  - top

Nederlands Kampioen in Almere! - 10 september 2012

Wat een wedstrijd! Met erg veel zin stond ik zaterdag ochtend aan de start van het NK lange afstand triathlon. Pas 3 weken geleden besloot ik na het moeten uitstappen in New York om toch nog in Almere van de partij te zijn. De weersomstandigheden waren ideaal: geen wind, perfecte temperatuur en droog. Het kon niet anders dan dat het een mooie dag ging worden. 

De 3,8 km zwemmen mochten we afleggen door middel van twee ronden in het Weerwater. Het gevoel was goed, maar toen ik de wisselzone in liep hoorde ik dat ik al dik 1 minuut had verloren op Irene Kinnegem. Dat wordt dus hard fietsen dacht ik bij mezelf. Maar soms heb je van die dagen dat als je op de fiets springt, je direct al zere benen hebt. En dit was helaas zo'n dag. Gelukkig zat er wel een goede kop op, dus ik kon mezelf heel positief blijven motiveren. Dat moest ook wel, want het was een eenzame 180 km door de polder en Almere. Het hele fietsonderdeel ben ik alleen maar bezig geweest met blijven pushen (de kijkers die aan het parcours stonden zullen het eerder zwoegen noemen :-) ) en de pijn proberen te negeren. Resultaat was wel dat ik de ronde tijden vlak kon houden (we moesten 4 ronden van 45 km fietsen), maar ook dat ik slechts de 4e fietstijd had. Irene had na het fietsen inmiddels een voorsprong van 5 minuten. Maar ik wilde de strijd niet opgeven. Oh, wat hebben we het spannend gemaakt. Heel langzaam kwam ik per ronde iets dichter bij, maar Irene liet me er echt hard voor werken. Na 3 ronden liep ze 20 meter voor me en aan het begin van de 4e ronde kon ik er dan eindelijk overheen. Petje af voor Irene die in 1 jaar na de bevalling van Tijmen weer op dit niveau kan meestrijden! Ook Carla en Rahel hebben een mooie wedstrijd neergezet waardoor het niveau van de dames hoog genoemd kon worden.

Het was een wedstrijd waarin ik mijn mentale weerbaarheid goed heb kunnen testen. Natuurlijk helpt het enorm als er zoveel bekenden langs de kant staan die je continu aanmoedigen. Maar toch moet je wel blijven doorgaan. Ik kijk met wat gemengde gevoelens terug op de wedstrijd. Als topsporter moet je kritisch blijven, en voor mezelf weet ik dat ik geen topwedstrijd heb neergezet. Op een goeie dag was een snelle sub-9 uur tijd zeker mogelijk geweest. Maar met het resultaat ben ik dik tevreden. Toch voor de derde keer Nederlands Kampioen op de lange afstand en voor de derde keer winst op een hele triathlon!

link: www.almerehollandtriathlon.nl  - top

New York - 28 augustus 2012

Inmiddels is het al 2 weken geleden dat ik in de New York City Ironman helaas heb moeten uit stappen. Voor de gein zei ik tegen een vriendin dat ik inmiddels een prof aan het worden ben in het verwerken van tegenslagen. Niet dat ik daar trots op ben, maar dat is wel een beetje de story van dit seizoen. Na de maagproblemen in Lanzarote en de val in Stein was het dit keer een druk plek onder mijn rechtervoet waardoor de pees helemaal verkrampt was en ik niet meer in staat was hard te lopen, en zelfs moeilijk kon wandelen. Einde wedstrijd dus! En juist op deze marathon had ik mij zo specifiek voorbereid met de totaal 500 hoogtemeters.

De wedstrijd zelf ging eigenlijk best goed, ik had een goed zwemonderdeel, met zwemmen in de Hudson met stroom mee. Tijdens het fietsen stoomde ik op van een 15e naar een 6e plaats. Maar toen ik van de fiets afstapte voelde ik direct de voet. Tijdens het fietsen voelde ik al een druk plek, maar dat heb ik wel vaker en heb er verder niet bij nagedacht. Ik heb het lopen nog 3 km geprobeerd maar het werd erger en erger en ik begon zelfs scheef te lopen. Dat is niet goed en als je dan nog 40 km moet is het beter te stoppen om verdere schade te voorkomen. Het heeft wel even geduurd voordat ik deze beslissing heb genomen. Ik heb nog een tijd staan rekken, weer geprobeerd hard te lopen, maar het ging echt niet meer. Dat was dus flink balen.

Na de wedstrijd heb ik de plek nog 5 dagen gevoeld. Elke dag werd het minder en donderdag was de pijn helemaal weg. Al snel kwam bij mij het idee om te gaan starten op het NK in Almere. Na een week zonder pijn in de voet heb ik me dan ook opgegeven voor deze wedstrijd. Als alles goed gaat sta ik op 8 september aan de start van de enige hele triathlon in Nederland.  - top

3e plaats Ironman 70.3 Antwerpen - 23 juli 2012

De eerste wedstrijd dit jaar waarin alles klopte. Over de 70.3 in Antwerpen had ik al vele verhalen gehoord, en had de wedstrijd een aantal jaar geleden op Sporza bekeken. In mijn beleving moest het een saaie wedstrijd zijn (ondanks dat ik er zelf nog nooit had deelgenomen), maar daar kom ik na gisteren op terug. Wat een sfeer en supporters!

Vooraf had ik gezien dat er 1 dame mee deed die voor mij niet te kloppen was. Nicola Spirig stond namelijk op de startlijst (een kanshebster op Olympisch ere-metaal) en die is toch echt wat maatjes te groot voor mij. Het doel was dus proberen het podium te halen. Om dat te kunnen bereiken moest ik voor mij doen alles gewoon zo hard mogelijk afleggen. 

Heel snel zwemmen betekende voor mij als laatste uit het water komen. Toch had ik voor mijn doen een redelijk zwemonderdeel neergezet. Toen ik op de fiets sprong was de weg dan ook helemaal voor mij alleen. Best gaaf om in je eentje de lange Waaslandtunnel (die normaal niet voor fietsers toegankelijk is) door te knallen. Maar als je dus niemand voor je ziet is het wel belangrijk om de concentratie te houden. Dus pushen en pushen en pushen. Op een gegeven moment kwamen we op de locale ronde die we 3x moesten afleggen. Langzamerhand haalde ik de een na de andere dame in. Terug in de tweede wissel kwam ik als vierde dame aan. De twee voor mij hadden een penalty gekregen en moesten daarom een strafronde lopen. Dit betekende dat ik als 2e dame aan het lopen begon. Helaas was de echte snelheid bij het lopen niet aanwezig waardoor ik nog 1 dame voor heb moeten laten gaan. Resultaat toch een mooie derde plek op een halve triathlon.

Een mooie generale voor de IM van New York over 3 weken. Even een paar dagen herstellen en dan begin ik aan het laatste trainingsblok. 

link: www.marcherremansclassic.be  - top

Het verhaal van de val in Stein - 10 juli 2012

De combi Lanzarote-Stein heb ik in het verleden twee keer eerder gedaan en tot nu toe was dat niet goed bevallen. Deze keer had ik dus goed op het herstel van Lanzarote gelet en als het mogelijk was toch de juiste kwaliteits trainingen voor Stein gedaan. Twee weken vantevoren waren we nog een weekendje naar Stein afgereisd om het parcours weer in mij op te nemen. Voor mijn gevoel was ik er dit keer helemaal klaar voor en ik voelde me dan ook uitgerust en sterk om te gaan racen. Met andere woorden ik was klaar voor een mooie race.

De weersvoorspelling was niet al te best, maar ja het kan altijd meevallen. De eerste dag van mijn 38e levensjaar stond ik dus in de haven van Stein, klaar voor toch een soort thuiswedstrijd (alhoewel ik er niet meer woon voelt het toch een beetje zo). Het zwemmen voelde goed en ondanks het toch twee keer meer deelnemers dan de laatste jaren had ik weinig last van drukte. Tijdens het zwemmen was het nog droog maar al snel tijdens het fietsen begon het te regenen. Eigenlijk had ik daar weinig last van, ik zat lekker in de race en voelde me sterk. Na 1 ronde had ik al behoorlijk wat van mijn achterstand ingehaald en na ongeveer 35 km fietsen lag ik op kop. Omdat de weg inmiddels behoorlijk nat was geworden, was ik natuurlijk wel voorzichtig.  Helaas sloeg na 44 km fietsen het noodlot toe. We hadden net de Maasberg gehad en ik had twee triathleten voor me rijden. Ik was nog aan het twijfelen om ze al in te halen of dat ik zou wachten tot na de brug in Elsloo. Ik besloot tot het laatste. Deze twee gingen wel erg langzaam door de bocht voor de brug zodat ik alleen maar bezig was met afremmen en er op letten dat ik niet te dicht op ze kwam te zitten. Daardoor stuurde ik wat naar rechts en reed ik prompt in een gat in de weg. Er was geen houden meer aan en ik sloeg over de kop.

Na de schade opgenomen te hebben besloot ik weer op mijn fiets te stappen en verder te racen. Helaas wilde mijn fiets niet meer. MIjn achterpad was verbogen en de derailleur zat compleet vast in de casette zodat mijn achterwiel geblokkeerd stond. Einde race! Dat was flink balen.

Na even gewacht te hebben (en ik een volgende triathleet door het gat onderuit had zien gaan) kwam de fotograaf van de triathlon Stein, John Baggen langs om foto's te maken. Hij was zo aardig om mij terug naar Stein te brengen. Ik had het ondertussen ontzettend koud gekregen, dus een lekkere warme douche was wel heel fijn. Daarna mijn verwondingen nog even laten verzorgen bij de EHBO tent. De eerste dagen na de wedstrijd was ik nog behoorlijk stijf van de val maar ik kon mijn trainingen gelukkig weer snel hervatten.

De volgende dag kon ik gelukkig direct langs bij sponsor Tehava die mijn fiets weer heeft gemaakt. Hij is dus nu weer klaar voor de volgende wedstrijden. De focus ligt nu op de 70.3 in Antwerpen over 2 weken en over 5 weken IM New York. Ik heb net een goede trainingsweek in Roth achter de rug. Wat is het daar lekker fietsen, de wegen zijn gewoon gemaakt om te knallen! Heb dus maar even goed het parcours verkend voor volgend jaar :-). 

En afgelopen zondag waren de rollen een keer omgedraaid en stond ik als coach langs de kant tijdens de Challenge Roth. Ondanks 0 kilometers looptraining (vanwege blessure) is Rob toch gefinished! Chapeau!

link: www.triathlonstein.nl  - top

3e plaats in Ironman Lanzarote - 24 mei 2012

Je bent nooit te oud om te leren! Zelfs in mijn 20^e IM (hele triathlon) finish heb ik helaas weer wat moeten leren. En in dit geval heeft me dat denk ik de winst gekost, helaas. Een kort verslag van de mooiste IM ter wereld.

In de aanloop naar deze wedstrijd begon ik me steeds sterker en wedstrijd fitter te voelen. Ik had er enorm veel zin in en was ook mentaal klaar om een dag enorm af te zien. Een week voor de wedstrijd zijn we naar Lanzarote vertrokken. Nog een beetje acclimatiseren en de rust zoeken om compleet uitgerust aan de start te kunnen verschijnen. Het weer was in de week voor de wedstrijd helemaal van slag. Het was dik boven de 30 graden en er stond bijna geen wind. Eigenlijk vond ik dat helemaal niet zo erg want dan kon ik mijn laatste fietstrainingen ook echt zo doen als ik wilde zonder van de fiets af te waaien. De dag voor de wedstrijd sloeg het weer om, en hadden we normale Lanzarote temperaturen.

Voor het eerst startte ik hier op Lanzarote samen met 1600 andere triathleten. En dit heb ik gemerkt tijdens het zwemmen. Het was letterlijk een wasmachine, waarbij er over me heen gezwommen werd, ik kopje onder geduwd werd, gebokst werd in het water en ik een trap in mijn gezicht heb gekregen, maar gelukkig heb ik het overleefd! De eerste wissel was niet denderend, maar toen ik eenmaal op de fiets zat was ik helemaal in mijn element. Het ging super, een gevoel wat ik lang kwijt ben geweest in wedstrijden. De Isaac Muon TT deed goed zijn werk. Ik heb me de hele 180 km goed kunnen focussen en me aan mijn voedingsplan kunnen houden. Maar nu kom ik dus bij het leerpunt van deze wedstrijd. Ik heb deels op de verzorging van de organisatie vertrouwd, maar dat was helaas deze keer niet goed. Ik ben in deze wedstrijd nu 4x gestart en had het tot nu toe altijd voornamelijk op eigen voeding gedaan. Ik startte in het verleden met 2 eigen bidons, en pakte dan op de Haria nog 2 eigen bidons aan. Dit jaar stond er in de wedstrijdbeschrijving dat je weer eigen voeding kon inleveren en dat de tasjes in rekken op de Haria zouden hangen waar je het dan vanaf kon pakken. Toen ik dit las dacht ik dat gaat me veel tijd kosten en de voeding van de organisatie verdraag ik ook goed dus dan doe ik het daar mee. Helaas was de voeding veel te slap aangemaakt waardoor ik dus te weinig energie heb binnen gekregen en aangezien het te verdund was ik het ook minder goed opnam. Dit is voor mij funest want dan neemt mijn maag (eigenlijk de dunne darm) het minder snel op. Dit alles had ik tijdens het fietsen nog niet door en ik begon dan ook met 10 minuten achter de nummer 1 als tweede aan het looponderdeel met de snelste fietstijd van de dag. Op papier was ik de betere loopster en dacht vantevoren dat ik zeker 10 minuten harder zou kunnen lopen, dus het kon nog spannend worden. Ik probeerde mijn ritme te vinden in de eerste 5 km, maar toen begon mijn maag al op te spelen. Bij elke pas die ik zette hoorde ik mijn maag klotsen. Het was echt niet normaal. Ik ben zelfs een paar keer gestopt met de hoop dat ik het eruit kon gooien, maar dat lukte niet. Ik voelde me ontzettende beroerd en heb dan ook geen tel van de marathon kunnen genieten. Echt heel jammer maar ik ben nu wel blij dat ik de oorzaak heb kunnen achterhalen. Dit gaat me dus niet weer gebeuren. Ondanks een beroerde marathon heb ik toch weer een podiumplek in een IM behaald. Helaas niet wat ik gehoopt had, waar ik ontzettend van baal, maar ik ben wel blij dat ik de vorm weer te pakken heb.

link: www.ironmanlanzarote.com  - top

Het Fuerte avontuur - 23 april 2012

Als voorbereiding op het grote doel van de eerste helft van het seizoen, IM Lanzarote, heb ik de half Challenge Fuerteventura gecombineerd met een trainingskamp op dit ook al weer mooie Canarische eiland. Het was voor mij de eerste keer op Fuerteventura. Dit betekende dat ik een kleine twee weken voor de wedstrijd ben afgereisd, de wedstrijd heb gedaan, en vervolgens nog drie dagen vooral veel heb gefietst. Al met al een geslaagd kamp, hoewel het resultaat van de wedstrijd dit niet direct doet vermoeden. Met een achtste plaats dik 20 minuten achter de nummer één lijkt het alsof ik er nog lang niet ben. Gedurende de wedstrijd had ik het idee dat ik op een Ironman tempo bezig was en het lukte me niet om meer gas te geven. Waarschijnlijk is de eerste mega trainingsweek op Fuerte hier deels schuld aan (en omdat ik een diesel ben :-)). Maar toch was het gevoel goed en weet ik dat het met de conditie zeer goed zit. Ik herstelde ook erg snel (waarschijnlijk omdat ik niet voluit heb kunnen gaan), en heb zo nog een “overreaching” blok aan dit trainingskamp kunnen vastplakken met onder andere 450 fiets kilometers in drie dagen. Met windkracht vijf was de derde dag mentaal behoorlijk afzien en was ik blij dat ik aan het eind van de dag toch nog in staat was om een combi loopje er aan vast te plakken en mijn fiets weer in te pakken. Op dit moment zit ik op het vliegveld en ben onderweg naar huis. Komende dagen mijn lichaam goed laten herstellen en dan met een aantal specifieke trainingen thuis ben ik helemaal klaar voor IM Lanzarote op 19 mei. Ik heb er zin in!

link: http://www.challengefuerteventura.com/  - top

2e plaats in Sprint Duathlon Meaux - 21 maart 2012

Net terug van een geweldige trainingsstage op Lanzarote, wilde ik de beentjes wel eens testen. En niet alleen de benen, maar ook de Isaac Muon TT. Na Zuid-Afrika was ik niet geheel tevreden over mijn zit positie. Na een aantal weekenden sleutelen en testen op de Tacx hebben we een mooie opzet gevonden. Ik moest het alleen nog testen in een wedstrijd. De keus was gevallen op de sprint duatlon (5-23-2,5) van Meaux, voor Nederlanders een bekende wedstrijd, want er hebben in het verleden vaak landgenoten op het podium gestaan. Vorig jaar was ik er ook gestart en het ligt maar 60 km van Compiegne. Ideaal dus om hier wat snelheid op te doen.

Het mooie van deze wedstrijd is dat de dames 2 minuten na de heren starten. Er is dus geen voordeel voor de dames aangezien je alleen maar de langzamere heren in moet halen. De eerste kilometer schrok ik wel een beetje van het aanvangstempo, maar evenals vorig jaar merkte ik dat het bij mij vooral op inhoud aankomt en niet op snelheid. Na de eerste kilometer begon ik dan ook weer dames in te halen. Als derde wisselde ik van lopen naar fietsen. Op de fiets wilde ik gaan knallen. Het zat heerlijk in mijn nieuwe positie en ik heb dan ook geprobeerd om zoveel mogelijk in mijn ligstuur te liggen. Ik bleef maar mannen in halen. Ook de tweede dame had ik snel te pakken. Resultaat was een fietstijd die 2 minuten sneller was dan vorig jaar. Hiermee was ik dik tevreden. De afsluitende 2,5 km stelden niet zoveel meer voor (als je gewend bent om als slotonderdeel nog een marathon te lopen :-) ). Conclusie is dat mijn fietsniveau op dit moment beter is dan vorig jaar rond deze tijd, ik was ruim 2 minuten sneller. En het lopen is ongeveer gelijk. In totaal was het goed voor een 2e plaats.

De komende twee weken staat een pittig blokje trainen hier in Frankrijk op het programma. Begin april vertrek ik dan naar een volgend Canarisch eiland, Fuerteventura, waar ik een trainingsblok ga combineren met een start in de Half Challenge.

link: http://tritons-meldois.onlinetri.com/   - top

Alweer dik 2 maanden verder - 5 maart 2012

Het is al weer maart, de eerste wedstrijden zijn geweest en “the off season” is definitief voorbij. De teller staat inmiddels op dik 250 zwem kilometers, 2500 fiets kilometers en 600 loop kilometers. Maar voor mij moet het echte wedstrijd seizoen nog beginnen. Op dit moment ben ik bezig om een goede basis te bouwen voor hopelijk een succesvol seizoen. Ik heb mezelf een paar erg mooie doelen gesteld, al zeg ik het zelf.

Het eerste “grote doel” is de Ironman op Lanzarote. Dat is de reden waarom ik nu hier op dit ruige eiland op trainingskamp ben. Ik probeer het eiland en het parcours zo goed mogelijk in me op te nemen, ook al ben ik hier voor de elfde keer! Het blijft een fenomenaal eiland met haar mooie natuur en soms onmenselijke wind. Ik vind het in ieder geval prachtig en hoop dat op 19 mei schitterend te kunnen afsluiten.

Mijn eerste wedstrijd van het seizoen (is al weer een tijdje terug), de 70.3 IM van Zuid-Afrika, is behoorlijk tegen gevallen. Hier wil ik niet te lang bij stil staan, ik weet de redenen en wil nu alleen maar vooruit kijken. Wat geweest is, is geweest en daar kun je nu niks meer aan doen. Je kunt er alleen voor zorgen dat het niet weer gebeurt. Na Zuid-Afrika heb ik 5 weken thuis getraind. Helaas was het toen echt koud en heb ik al mijn fietstrainingen binnen op de tacx gedaan. Ik geniet er nu dus ook weer des te meer van om lekker met de kop in de (harde) wind te fietsen. Ik zit al weer op de helft van het trainingskamp en de beentjes hebben vandaag een rustdag. Morgen zijn ze dus helemaal klaar voor nog een hele mooie tweede helft! Wordt vervolgd......   - top

Eiland hoppen in december - 7 januari 2012

Allereerst wil ik iedereen een gezond en gelukkig nieuwjaar toewensen!

Afgelopen maand stond in het teken van veel reizen. Voor het eerst op trainingsstage in december! Voor het eerst in december een trainingsweek gedraaid met meer dan 35 uur. Het moet niet gekker worden! Met als doel in januari op de 70.3 van Zuid-Afrika al een redelijke vorm te hebben. Van 11 dagen Lanzarote naar een weekend Ameland en even later een weekje Tenerife. Ik ben toch wel een bevoorrecht mens, dat realiseer ik me al te goed. Ik probeer er dan ook elk moment van te genieten, ondanks dat het soms echt wel afzien is in een training.

Op 3 december vloog ik naar de spaanse zon. Samen met het team4talent en nog een aantal andere tri-en duatleten. Lekker anderhalve week trainen op Lanzarote met een gezellige groep. Ik heb me goed vermaakt. Ontdekte dat OD-ers anders fietsen dan LD-ers. Oh, wat had ik zere benen na 2 dagen fietsen. Die explosiviteit was ik (en mijn spieren) niet gewend, maar het maakt je wel sterker. Dus gewoon doorbijten. We hebben heel veel lol gehad en de eerste basis voor het seizoen 2012 is gelegd.

Op 15 december vloog ik naar Amsterdam en na een overnachting in het Veluwse Voorthuizen vertrokken we de volgende dag naar Ameland voor een lang weekend. Mijn schoonouders vierden hun 40-jarige bruiloft op dit mooie eiland. En heel toevallig werd die zaterdag de Adventure Run georganiseerd. Een hele mooie halve marathon over strand, door duinen en over de dijk. En deze mooie loop mocht ik natuurlijk niet missen. De benen waren nog niet helemaal hersteld van de vele fietskilometers, maar ik heb toch lekker gelopen. De rest van het weekend was heerlijk relaxen met de familie.

Na 5 dagen thuis te zijn geweest ging de reis verder naar Tenerife. Ook mijn ouders waren 40 jaar getrouwd en zij wilden het graag met de hele familie op een warm eiland vieren. Nou dat vond ik een zeer goed plan. De fiets maar weer in de fietskoffer, wetsuit en loopschoentjes mee en ik vermaak me wel. Tenerife is een erg mooi eiland qua natuur en dat weten de toeristen ook. Het is er redelijk druk, dus voor fietsen iets minder dan bv. Lanzarote. Toch heb ik er mijn fietskilometers kunnen maken. Ook een paar lekkere zwemsessies in zee gedaan en de boulevard kan ik nu ook wel dromen. En natuurlijk tussen de trainingen door van de familie genoten. Het was wel apart om met kerst en oud en nieuw in korte broek rond te lopen.

Nu weer even een weekje de boel opruimen en dan vertrek ik zondag naar Zuid-Afrika. De eerste wedstrijd van het seizoen staat alweer voor de deur: op 22 januari Ironman 70.3 East-London. De start is om 7u lokale tijd, dus dat is om 6u 's ochtends in Europa.

Link: www.ironman703.co.za  - top